یکی از بستگانش از دوران کودکی صدرالله چنین حکایت می کرد که:روزی او را در حال نوشتن دیدم.به دفترش که نگریستم,متوجه شدم که مشق شب گذشته خود را پاک کرده و در همان صفحه به نگارش مشق فردایش مشغول است.این ماجرا گویای چه چیزی جز زندگی درویشانه همراه با قناعت و عزت نفس است؟:

درس و بیداری

من(خواهر شهید)کلاس چهارم دبیرستان(در نظام قدیم) بودم و او کلاس ششم,یعنی سال آخر.وی تا نیمه شب کنار بلواری در کوچه مان قدم می زد و درس می خواند.می گفتم:چرا در خانه درس نمی خوانی؟می گفت:خانه جای شماست.اگر من اینجا درس بخوانم تو کجا مطالعه میکنی؟شما میخواهید قدم بزنید و من مزاحمتان نمی شوم.بعضی وقتها که دیگر نیمه شب بود و من تاب بیداری بیشتر نداشتم صدایش میزدم و میگفتم:صدرالله چیزی احتیاج نداری؟بیا و در منزل درس بخوان که من میخواهم استراحت کنم.گاه گاهی تا صبح بیدار بود وبا شور و اشتیاق درس می خواند.از این رو دیپلم ریاضی را با معدل بالایی دریافت نمود سپس به دانشگاه شیراز راه یافت.

آی مردم با نخفتن خو کنید خواب را از خانه ها جارو کنید